نگاهت را نمیخوانم ، نه با مایی ؟نه بی مایی !  

ز کارت حیرتی دارم نه با جمعی نه تنهایی 

گهی از خنده گلریزی ? مگر ای غنچه گلزاری ؟
 

گهی از گریه لبریزی? مگر ای ماه ? دریایی ؟ 

چه می کوشی به طنّازی ? که بر ابرو گره بندی
 

به هر حالت که بنشینی ? میان جمع ? زیبایی 

درون پیرهن داری تنی از آرزو خوشتر

 چرا پنهان کنی ای جان ؟ بهشت آرزوهایی 

گهی با من هم آغوشی ? گهی از ما گریزانی

بدین افسونگری ? در خاطرم چون نقش رویایی

لبت گر بی سخن باشد ? نگاهت صد زبان دارد

 بدین مستانه دیدنها ? نه خاموشی ? نه گویایی

 گهی از دیده پنهانی ? پریزادی ? پریرویی

گهی در جان هویدایی ? فرح بخشی ? فریبایی

به رخ گیسو فرو ریزی که دل ها را بر انگیزی

از این بازیگری بگذر ? به هر صورت دلارایی

زبانت را نمی دانم ? نه بی شوقی ? نه مشتاقی

نگاهت را نمی خوانم ? نه با مایی ? نه بی مایی !!

" مهدی سهیلی "